Met moeite had moeder 20.000 euro gespaard en leende dit uit aan haar kind om een grote wens te vervullen.
De bedoeling was om financiële steun te bieden voor het kopen van een huis, iets wat van groot belang was voor moeder. Het vooruitzicht dat haar kind een eigen plek zou hebben, maakte haar gelukkig.
Echter, nu voelt moeder zich teleurgesteld en verdrietig. De afgesproken terugbetalingen worden grotendeels niet nagekomen, terwijl haar kind geniet van luxe vakanties.
Het gespaarde geld was geen overbodige luxe voor moeder. Na hard werken en opofferingen had zij wat financiële reserves.
Toen haar kind om hulp vroeg voor de huisaankoop, aarzelde moeder niet. Ze begreep de uitdagingen bij het verkrijgen van een hypotheek en wilde haar kind een goede start geven.
De overeenkomst was dat het geleende bedrag in maandelijkse termijnen zou worden terugbetaald, maar zo ver is het nog niet gekomen. De teleurstelling is groot bij moeder.
De terugbetaling van duizend euro per termijn leek in eerste instantie goed te verlopen, met Truus die netjes haar eerste duizend euro ontving. Maar daarna werd het stil, zonder verdere betalingen, telefoontjes of bezoekjes.
Ondanks pogingen om haar kind te bereiken, kreeg Truus vaak geen respons, wat haar zorgen baarde over eventuele financiële problemen bij haar kind en waarom deze zich niet aan de afspraken hield.
De schok kwam toen Truus via anderen vernam dat haar kind op een exotische vakantie van vijfduizend euro ging, terwijl er nog een openstaande schuld van 19.000 euro was. Dit nieuws werd niet eerst met haar besproken.
De situatie voelde voor Truus aan als een klap in het gezicht, waarbij ze zich afvroeg of het geld dat ze zorgvuldig had gespaard en uitgeleend, slechts als een gift werd beschouwd.
Er heerste diepe teleurstelling bij haar, niet alleen vanwege uitblijvende betalingen, maar ook door de afstand die was ontstaan. De relatie die ooit hecht was, voelt nu pijnlijk stil aan.
Truus vraagt zich af wat er is misgegaan. Heeft ze haar kind te veel verwend? Is het ondankbaarheid? Of heeft ze ergens een fout gemaakt?
Truus staat nu voor een lastige keuze. Ze kan haar kind confronteren en vragen om de aflossingen te hervatten, maar ze vreest de mogelijke gevolgen.
Wat als dit leidt tot een totale breuk in het contact? Wat als haar kind boos wordt en haar beschuldigt van bemoeienis?
Truus wil haar kind niet verliezen, maar ze kan zich ook niet permitteren zomaar 20.000 euro af te schrijven. Dat was haar financiële buffer voor later, en nu voelt ze onzekerheid over haar toekomst.
Er wordt in het verhaal van Truus een situatie geschetst die velen herkenbaar zullen vinden onder ouders. Het gaat over hoe ver je zou gaan om je kind te helpen en wat te doen als jouw hulp niet op prijs wordt gesteld of zelfs misbruikt.
Het is bekend dat vertrouwen een cruciale factor is in elke relatie. Maar wat als dat vertrouwen wordt geschonden? Moet Truus vasthouden aan de gemaakte afspraken en de lening opeisen, of is het beter om dit los te laten om de relatie met haar kind te behouden?
1. De eerste maand verliep de afbetaling soepel, maar daarna stokte het.
2. Ondanks dat haar dochter niets meer aflost, gaat ze wel op luxe vakanties.
3. Er wordt niet terugbetaald, maar er worden wel dure vakanties van duizenden euro’s gemaakt.
4. Truus zit met haar handen in het haar en weet niet hoe ze verder moet.
5. Er zijn geen terugbetalingen meer, geen bezoeken, geen telefoontjes…
