Op dagelijkse basis ervaart Roos, een alleenstaande moeder van 35, moeilijkheden om financieel rond te komen, wat een uitdaging vormt.
Zelfs met haar parttime baan verdient ze net genoeg om de rekeningen te betalen en voor haar kinderen te zorgen.
De school van haar kinderen heeft dit jaar schoolreisjes georganiseerd: een uitstapje naar een pretpark voor haar zoon en naar een natuurgebied voor haar dochter.
De kosten? Vijftig euro per kind. Voor veel ouders lijkt dit wellicht geen probleem, maar voor Roos is dit een grote last.
In haar strakke budget is er weinig ruimte voor extra’s zoals schoolreisjes. Ze herinnert zich nog de opwinding van haar kinderen toen ze hoorden over het uitje, maar nu worstelt ze met het idee hen opnieuw teleur te moeten stellen.
Roos zet zich volledig in om haar kinderen te voorzien in hun behoeften, maar zulke momenten maken haar onzeker.
Mogelijk zullen de school of andere ouders haar anders beoordelen vanwege de financiële uitdagingen die ze heeft.
Ondanks het besef dat ze niet alleen staat in deze situatie, voelt Roos zich vaak geïsoleerd. Ze probeert te voorkomen dat haar kinderen iets tekortkomen, maar de financiële realiteit is onverbiddelijk.
Roos overweegt om hulp te vragen of een betalingsregeling voor te stellen, maar schaamte weerhoudt haar hiervan. Ze probeert het beeld te vermijden dat anderen van haar kunnen hebben.
Roos vermoedt dat mensen snel oordelen en vraagt zich af waarom ze niet meer zou werken of beter zou sparen. De werkelijkheid van elke maand moeite hebben om rond te komen, blijft voor anderen verborgen.
De zorgen die haar ’s nachts wakker houden, worden door anderen misschien niet opgemerkt, maar voor haar vormen ze de harde realiteit van het dagelijks leven.
Voor haar is het gevoel van waardigheid net zo belangrijk als geld. Het is een extra last om niet te kunnen bieden wat anderen als vanzelfsprekend beschouwen.
Roos piekert aan de keukentafel over hoe ze haar kinderen moet vertellen dat er niet genoeg geld is voor het schoolreisje.
Ze probeert haar kinderen niet te belasten met de financiële zorgen van het gezin, maar het verbergen van de waarheid is ook geen oplossing.
Voor Roos zijn dit de moeilijkste momenten; het niet kunnen vervullen van de wensen van haar kinderen drukt zwaar op haar gemoed.
Roos blijft zoeken naar oplossingen. Misschien moet ze de schaamte opzij zetten en hulp vragen, hoe lastig dat ook is.
“Ze streeft er met alle kracht naar om haar kinderen niet teleurgesteld te zien worden, desnoods door elders te bezuinigen of steun te vragen aan vrienden of familie.”
“Roos blijft vastbesloten, ondanks de zwaarte van de situatie, om haar kinderen het belang van liefde en veerkracht te tonen om door te zetten.”
“Met een zware strijd voor de boeg, koestert Roos de hoop dat ze een manier zal ontdekken om haar kinderen gelijke kansen te bieden als anderen van hun leeftijd.”
“Haar doel is om hen bij te brengen dat het leven wellicht niet rechtvaardig is, maar met doorzettingsvermogen en hoop kun je ver komen.”
“Met haar vastberadenheid blijft ze vechten om de dromen van haar kinderen waar te maken, zij het voor slechts één dag.”
