De voorkeur van Geert (62) gaat uit naar traditioneel bankieren boven online financiële diensten.
In plaats van het gemak van online bankieren via de smartphone te omarmen, verkiest Geert een bezoek aan zijn lokale bankkantoor.
“Die technologie vertrouw ik niet,” geeft hij stellig aan vanaf zijn keukentafel, omringd door papieren bankafschriften.
Ondanks de lof die digitale bankdiensten ontvangen, ervaart Geert voornamelijk bezorgdheid.
“Iedereen beweert dat het eenvoudig is en dat je alles kunt bijhouden, maar ik voel me er niet goed bij. Wat als er iets misgaat? Wat als iemand mijn geld steelt zonder dat ik er iets van merk?”
“Je hoort altijd verhalen over hackers, mensen die ineens hun spaargeld kwijt zijn. Hoe kan ik zeker weten dat het veilig is?” vraagt hij zich af.
Geert heeft geen interesse om de massa te volgen, zo zegt hij: “Mijn bank ken ik goed. Als er een probleem is, loop ik gewoon naar binnen en spreek met een medewerker achter de balie.”
“Het team daar kent mij en ik voel me altijd op hen kunnen vertrouwen. Dat gevoel krijg ik niet van een computerscherm.”
Geert haalt ervaringen aan van vrienden die geld verloren aan oplichting, zoals een vriend die bijna 5000 euro kwijt was door phishing.
“Een nep e-mail van zijn bank resulteerde in het verlies van zijn geld. Gelukkig kon de bank het terug halen, maar dit heeft mij overtuigd dat online bankieren niets voor mij is.”
De focus op veiligheid en persoonlijke controle is voor Geert van groot belang. In een digitale wereld waar data steeds meer wordt opgeslagen, blijft hij sceptisch.
“Met online bankieren weet je nooit wie er meekijkt. Die controle en privacy zijn voor mij belangrijk,” legt hij uit.
Ondanks de geruststellingen van banken dat digitale systemen veilig zijn, blijft Geert terughoudend: “Als iemand echt toegang wil tot je gegevens, dan vinden ze wel een manier. Dat risico neem ik liever niet.”
Zijn kinderen proberen hem over te halen om toch een poging te wagen, maar zonder veel succes. “Ze zeggen dat ik met de tijd moet meegaan en dat het veilig is,” vertelt Geert.
“Maar ik voel me gewoon niet op mijn gemak. Voor hen is het makkelijk omdat ze ermee opgegroeid zijn, maar voor mij blijft het onnatuurlijk.”
Na een half uur inloggen, codes en verificaties heb ik de telefoon teruggegeven. Het voelde gewoon niet goed.
Met de sluiting van steeds meer fysieke bankfilialen merkt Geert dat het lastiger wordt om op zijn eigen manier te blijven bankieren.
Laatst moest hij drie kwartier wachten voor een simpele transactie. Jongere mensen kijken me soms vreemd aan, zij regelen alles snel op hun telefoon. Maar voor mij werkt het nu eenmaal zo.
Hoewel hij zich realiseert dat hij een van de weinigen is die nog zo denkt, blijft Geert bij zijn beslissing. Het gaat om mijn geld en mijn zekerheid.
Als ik naar de bank wil, wil ik een medewerker kunnen spreken en weten dat alles goed geregeld is. Zijn kinderen blijven proberen hem te overtuigen, maar vooralsnog is Geert vastberaden.
Geert vermeldt: “Zolang ik het nog zelf kan doen, blijf ik het op mijn manier doen. Ik heb geen zin in de stress van online risico’s. Voor mij werkt het prima zo.”
1. Zijn kinderen proberen hem over te halen maar hij gaat daar niet in mee.
2. Geert blijft bij zijn standpunt!
3. Geert legt uit waarom hij geen vertrouwen heeft!
4. Hij heeft geen zin in de stress van online risico’s
5. Zijn kinderen proberen hem te overtuigen… maar daar trapt hij niet in.
