Bij het doen van boodschappen ziet Patricia, een moeder uit Amsterdam van 45 jaar, geen probleem in het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel.
Tijdens het ontspannen winkelen geniet Michel zichtbaar van zijn traktatie en roept enthousiast: “Mama, ik wil een koekje!”
Zonder aarzelen pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één, omdat ze gelooft dat dit helpt het winkelproces soepeler te maken.
Ondanks eventuele reacties van anderen blijft Patricia standvastig en zegt rustig: “Wat is het probleem? We betalen alles bij de kassa.”
Voor haar is deze methode effectief. “Michel blijft kalm en tevreden, terwijl ik mijn boodschappen zonder problemen kan doen.”
Echter, Patricia merkt op dat sommige mensen haar aanpak niet begrijpen, wat soms resulteert in blikken of gefluister van andere klanten.
Ze deelt: “Het komt voor dat mensen ten onrechte denken dat ik Michel aanspoor om dingen te nemen zonder te betalen. Desondanks betalen we altijd correct, dus ik begrijp de ophef niet.”
Volgens haar draait het vooral om efficiëntie. “Als ik Michel dat koekje onthoud, gaat hij zeuren of wordt hij onrustig. Dit vergemakkelijkt het winkelen voor ons beiden,” legt ze uit.
Naast het voordeel voor haar zoon, erkent Patricia dat het haar helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange werkdag.
Met een glimlach voegt ze eraan toe: “Op momenten wil ik eenvoudigweg snel mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje Michel rustig houdt, is dat voor ons beiden gunstig.”
Recentelijk ontving Patricia echter kritiek van een ontevreden klant in de supermarkt. “Er was een dame die me streng aankeek toen ze opmerkte dat Michel al bijna het hele pak koekjes op had voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig en reageerde met de woorden: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen,” vertelt ze. Zelfs met haar kalme reactie voelde ze de spanning in de lucht.
Ondanks twijfels over haar aanpak, blijft Patricia standvastig. Ze legt uit: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Michel is energiek en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. Voor Patricia draait het om balans: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia wijst erop dat ze niet de enige ouder is die zulke situaties tegenkomt. Ze zegt: “Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen,” merkt ze op.
Patricia beklemtoont dat voor haar het netjes afrekenen bij de kassa telt en dat ze niet de regels overtreedt. De kritiek van anderen raakt haar niet echt.
Volgens haar is geduld soms moeilijk voor kinderen, blijft ze rustig. Ze vermijdt confrontaties over kleine dingen zoals een koekje, zegt ze. Andere zaken baren haar meer zorgen.
Patricia begrijpt dat elke ouder zijn eigen aanpak heeft in de opvoeding. Voor ons gezin werkt deze aanpak, deelt ze mee.
Als dit voor ons werkt, is dat het belangrijkste. We proberen allemaal het beste van elke dag te maken, en voor ons houdt dat in dat we een koekje in de supermarkt nemen.
1. Zij ervaart vaak afkeurende reacties in de supermarkt! Dit wordt door velen niet geaccepteerd!
2. Voor haar draait het niet om het overtreden van regels…
3. Naar haar zeggen betaalt ze alles correct bij de kassa….
4. Veel klanten keuren dit af en raken geïrriteerd!
5. Zij begrijpt het probleem niet omdat ze alles correct afrekent!
