Een gebeurtenis heeft Jeroen, 37 jaar oud, doen ontvlammen van woede. Zijn ouders hebben iets gedaan wat voor hem onaanvaardbaar is: ze hebben zijn kind meegenomen naar McDonald’s, iets waarvan hij geen idee had dat dit zou gebeuren.
Ondanks dat dit voor sommige mensen misschien onschuldig lijkt, is het voor Jeroen een harde klap.
Hij heeft bewust ervoor gekozen om zijn kind geen vlees of zuivel te laten consumeren, en het feit dat zijn ouders deze keuze volledig hebben genegeerd, begrijpt hij niet.
“Mijn kind krijgt geen vlees of zuivel, en dan nemen jullie hem mee naar een fastfoodrestaurant?!” uiting geeft aan Jeroen zijn frustratie.
Voor Jeroen is een plantaardige levenswijze niet zomaar een keuze, maar een integraal onderdeel van zijn levensstijl en opvoeding van zijn kind.
Hij streeft naar een gezonde, bewuste levensstijl waarin dierlijke producten geen rol spelen, en dit heeft hij
De overeenkomst werd ook met zijn ouders besproken toen ze aanboden op hun kleinkind te passen.
Jeroen voelt dat de recente acties van zijn ouders een grote inbreuk maken op zijn ouderlijke beslissingen.
“Het is niet alleen wat er gegeten is,” legt Jeroen uit. “Het gaat om respect, respect voor de waarden die ik belangrijk vind en hoe ik mijn kind wil opvoeden.”
Voor Jeroen draait het niet alleen om het consumeren van vlees en zuivel, maar vooral om het feit dat zijn opvoedingskeuzes niet serieus worden genomen door zijn ouders.
Dit incident heeft geleid tot een breuk in het vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders. Hij twijfelt nu of hij hen nog kan vertrouwen om op te passen op zijn kind, ondanks dat hij hen graag betrokken wil houden in het leven van zijn kind.
“Als ze zich nu al niet aan de afspraken houden, hoe kan ik er dan op vertrouwen dat dit niet weer gebeurt? Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie belandt.”
Een persoon zit voor zichzelf met een uitdaging. Er is waarde gehecht aan familierelaties, terwijl er geen toegeving gedaan wil worden met betrekking tot de opvoeding van een kind.
Door te zeggen, “Ik wil geen ruzie, maar ik kan dit ook niet zomaar laten gaan. Voor mij is dit echt een principekwestie,” wordt duidelijk gemaakt hoe belangrijk dit standpunt is. Er is tevens bezorgdheid over mogelijke verwarring bij een derde persoon.
De bezorgdheid wordt verder uitgedrukt met de vraag, “Hoe moet hij dit nu begrijpen? Thuis zeggen we dat hij geen vlees of zuivel eet omdat het beter voor hem is, en dan wordt hij ineens meegenomen naar McDonald’s waar hij precies dat krijgt wat wij thuis vermijden.”
Er wordt gehoopt dat er begrip ontstaat na deze ervaring en dat de relevantie van bepaalde keuzes wordt ingezien. Een volgend gesprek staat gepland, hoewel de uitkomst onzeker is.
De wens is helder geformuleerd, “Ik wil dat ze begrijpen dat mijn opvoedingskeuzes niet ter discussie staan. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze zich aan de regels houden.”
Jeroen is door het incident gaan nadenken over zijn eigen manier van communiceren als ouder. Hij beseft: “Misschien moet ik duidelijker zijn over wat ik verwacht.”
Hij merkt op: ‘‘Ik dacht dat mijn ouders het wel zouden begrijpen, maar blijkbaar moet ik sommige dingen explicieter maken.”
Terwijl Jeroen probeert zijn communicatie te verbeteren, realiseert hij zich dat hij grenzen moet stellen.
“Als dit nog een keer gebeurt, moet ik misschien besluiten om ze niet meer te laten oppassen. Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie terechtkomt.”
Voor Jeroen draait dit niet om een klein misverstand, maar om respect, vertrouwen en het welzijn van zijn kind.
“Het is van belang hoe wij onze zoon willen opvoeden, en daar moet men respect voor hebben.”
1. Jeroen benadrukt dat het meer is dan een simpele vergissing:
2. ‘Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie belandt.’
3. Indien zij willen blijven oppassen, dienen zij de regels te volgen.
4. Het incident heeft geleid tot een breuk in het vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders.
5. Hij is furieus dat zijn ouders met zijn zoontje naar de Mac zijn geweest!
