Linda, 23 jaar oud, kampt al geruime tijd met het aanzienlijke leeftijdsverschil tussen haar en haar vader, die inmiddels 78 jaar is.
De band tussen hen is altijd beïnvloed door het grote leeftijdsverschil, en Linda heeft hier diverse en gecompliceerde gevoelens over. “Ik begrijp niet waarom hij op latere leeftijd nog kinderen wilde,” vertelt ze, met een zweem van frustratie.
Het besef dat haar vader nu te maken heeft met de beperkingen van ouderdom, terwijl haar leeftijdsgenoten nog fitte en actieve vaders hebben, is soms moeilijk voor haar om te accepteren.
Sinds haar jeugd heeft Linda zich al anders gevoeld vergeleken met anderen. “Wanneer ik zie dat de vaders van mijn vrienden nog energiek zijn en actief deelnemen aan activiteiten, voel ik soms boosheid,” vertelt ze openhartig.
Haar vader kreeg haar op latere leeftijd en Linda ziet dat hij niet dezelfde vitaliteit heeft als veel jongere vaders wel hebben.
“Ik ben jaloers op vrienden van wie de vaders nog volop plannen maken en actief genieten van het leven. Mijn vader is die fase al voorbij.”
Volgens Linda worden gevoelens van jaloezie en teleurstelling veroorzaakt door het idee dat ze iets essentieels heeft gemist.
Terwijl vrienden gemakkelijk een weekendje weg gaan of samen sporten met hun vaders, moet Linda rekening houden met de fysieke beperkingen als gevolg van de leeftijd van haar vader.
“Soms voelt het oneerlijk, alsof ik een deel van mijn jeugd heb gemist,” legt ze uit, inzicht gevend in haar gevoelens. Ze begrijpt de redenen achter de keuzes van haar vader destijds, maar desondanks blijft er het gevoel van een gemis.
Apart van het ontbreken van een actieve vaderrol, baart Linda’s toekomst haar soms zorgen. “Ik ben me ervan bewust dat zijn leeftijd vordert en dat onze tijd samen misschien beperkt is. Deze gedachte komt harder aan naarmate ik zelf ouder word.”
Deze gedachten brengen verdriet met zich mee voor haar, maar ook een gevoel van boosheid. Linda worstelt met het besef dat haar vader op latere leeftijd nog vader werd, wat aanzienlijke implicaties heeft voor haar als dochter.
Linda’s frustratie komt voort uit niet alleen de leeftijd van haar vader, maar ook uit de beperkingen die dat met zich meebrengt voor hun gedeelde activiteiten.
Op een spontane vakantie of lange wandeltocht gaan zit er voor haar niet in. “Overal moeten we rekening mee houden, en dat voelt als een beperking waar ik niet voor heb gekozen”, zo beschrijft ze.
Soms voelt ze zich machteloos en ziet deze situatie als een gemiste kans. In gesprekken met vrienden merkt ze dat het moeilijk voor haar is om zich open te stellen.
Horend naar vrienden praten over activiteiten met hun ouders, voelt ze zich alsof ze daar buiten valt, verklaart ze.
Ze worstelt met gevoelens van schuld over haar frustraties, omdat ze niet ondankbaar wil overkomen. Toch verlangt ze sterk naar een traditionele vader-dochter relatie.
Hoewel ze zelden haar gevoelens uit, begint Linda zich steeds meer af te vragen of ze manieren kan vinden om vrede te sluiten met de situatie.
Haar vader blijft haar liefde en steun bieden, ondanks zijn leeftijd. Toch beklijft bij Linda het gevoel dat hun band anders had kunnen zijn als hij jonger was geweest.
Na een overweging stelt ze: “Ik wil hem niet tekortdoen, maar ik moet ook eerlijk blijven naar mezelf. Het voelt soms als een gemis.”
1. Omdat hij al oud is moeten ze overal rekening mee houden.
2. Ze is jaloers op anderen die een fitte vader hebben!
3. Ze voelt boosheid omdat ze veel leuke dingen mist.
4. Ze begrijpt niet dat hij de keuze maakte om op late leeftijd vader te worden.
5. Door zijn leeftijd heeft ze te maken met veel beperkingen.
