Een gezellig uitje naar een restaurant in Amsterdam eindigde anders dan gedacht voor Joop, een 69-jarige man die dit soort avonden altijd had genoten.
Joop voelde frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant betrad, hoewel hij zich had verheugd op een prettige avond uit.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Zelfs nog voordat hij ging zitten, merkte hij dat er iets niet klopte. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
In zijn eigen land is Joop gewend om Nederlands te spreken en het voelde vreemd voor hem om in Amsterdam niet in zijn moedertaal te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, besefte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
‘Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.’ Een ongemakkelijke situatie veranderde in ergernis toen Joop ontdekte dat het personeel enkel Engels sprak.
‘Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.’
Joop vertelt over de reactie van het personeel toen bleek dat hij hen niet kon verstaan. ‘Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.’
‘Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.’
Voor Joop, die gewoon een maaltijd wilde bestellen in zijn eigen land, was het onbegrijpelijk dat er niemand Nederlands sprak.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelde hij. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar even te proberen me te begrijpen.”
Ondanks zijn begrip voor Amsterdam als internationale stad trekt het Joop zijn aandacht dat er in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” zegt Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
De teleurstelling van Joop groeide toen hij zag dat Engels sprekende klanten zonder problemen werden geholpen.
“Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Hoewel Joop geen moeite heeft met de internationalisering van steden zoals Amsterdam, voelt hij pijn bij het verdwijnen van de lokale taal en cultuur.
“Hoeft hij dan niet naar het buitenland om Engels te spreken?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals hij?”
“Het komt over alsof Nederland steeds minder van hen wordt,” zegt Joop. “Moeten zij zich aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop verliet het restaurant zonder te eten. “Ik kom hier niet meer,” zegt hij. “Niet vanwege het eten, want dat heb ik niet eens geprobeerd. Maar omdat hij zich totaal niet welkom voelde in zijn eigen stad.”
Zijn ervaring belicht de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, hoewel we een internationale gemeenschap omarmen, het essentieel blijft om de lokale cultuur en taal te koesteren.
“Zijn we niet in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil hij gewoon Nederlands kunnen spreken.”
