Ellen (34) deelt in een aangrijpend verhaal haar innerlijke worsteling nadat ze geld heeft genomen van haar dementerende oma.
Vanwege financiële problemen voelde ze ondanks hun sterke emotionele band de noodzaak om deze stap te zetten, onthult ze openhartig.
Ondanks dat haar dementerende oma haar vaak niet meer herkent, blijft Ellen haar wekelijks bezoeken en beschrijft ze haar innerlijke conflict.
“Ze herkent me meestal niet, maar ik bezoek haar elke week,” zegt Ellen. Ze kon haar financiële worstelingen niet langer negeren en bekent: “Ik heb geld van haar gepikt en ik zie geen andere uitweg.”
Ellen rechtvaardigt de diefstal van geld uit de verborgen voorraad van haar oma, die traditioneel in een oude sok wordt bewaard, door te benadrukken dat het indirect de oma ten goede komt.
“Ik doe geregeld een wasje voor haar. Uiteindelijk profiteert ze er dus ook van,” probeert ze haar geweten te sussen.
Ondanks haar goede intenties worstelt Ellen dagelijks met haar geweten en overweegt ze om eerlijk te zijn tegen haar oma, hoewel angst haar tegenhoudt.
Ellen kampt met haar gedachten: “Ik denk er elke dag aan. Als ik het geld zou hebben, zou ik het meteen terugleggen.”
De noodzaak van een nieuwe wasmachine vanwege financiële druk bracht haar tot deze moeilijke beslissing.
“Ik had geen cent te makken, nog steeds niet,” bekent Ellen, die moet rondkomen van een minimumloon.
Dit verhaal belicht de complexiteit van het zorgen voor ouderen en de moeilijke situaties waarin mantelzorgers zich kunnen bevinden.
Dit dilemma benadrukt de menselijkheid en de uitdagingen waarmee zorgverleners te maken krijgen bij de zorg voor een dierbare met dementie.
