Een 36-jarige Amsterdammer genaamd Chris vindt het vaak lastig om tot rust te komen tijdens treinreizen, vooral als hij zijn bagage bij zich heeft, wat irritatie oproept.
“Ik begrijp niet waarom mensen naast me komen zitten. Die koffer is een duidelijk signaal dat ik die plek voor mezelf vrijhoud.” Ondanks dit teken, gaat het hem dwarszitten dat anderen toch naast hem plaatsnemen.
Voor Chris zijn treinreizen niet alleen noodzakelijk, maar ook een gelegenheid om te ontspannen. “Dat is mijn moment om even op te laden,” verklaart hij.
Of het nu een zakelijke reis of een weekendje weg betreft, hij waardeert de tijd in de trein om zijn gedachten op een rijtje te zetten.
Als iemand onverwachts naast hem plaatsneemt, voelt het alsof zijn persoonlijke ruimte wordt geschonden.
“Het is niet alleen dat ze naast me gaan zitten, het lijkt alsof ze niet begrijpen dat ik probeer aan te geven dat ik mijn rust wil hebben.”
In zijn herinnering aan een reis naar Utrecht voor een conferentie, denkt Chris terug aan een situatie waarin hij vroeg in de trein zat om rustig te kunnen werken na een lange dag voor de boeg.
“Ik installeerde mezelf met mijn koffer, vol documenten en mijn laptop, en zette mijn koptelefoon op,” vertelt hij.
Toen, tot zijn grote frustratie, nam een medepassagier de vrijheid om naast hem te gaan zitten, hoewel er nog genoeg andere zitplaatsen beschikbaar waren.
“Ik kon het echt niet geloven. Hebben mensen geen ogen? Die koffer ligt er niet voor niets!” Tot overmaat van ramp probeerde de man zelfs een gesprek met Chris aan te knopen, terwijl hij juist hoopte rustig te kunnen werken.
Deze ervaring frustreerde Chris enorm. “Het leek alsof die man totaal geen besef had van mijn irritatie, en dat maakte het nog ongemakkelijker,” zegt hij.
Chris is verbaasd over het gebrek aan consideratie van sommige mensen. “De trend lijkt te zijn dat mensen steeds egocentrischer worden en geen rekening houden met de gevolgen van hun acties voor anderen.”
Chris merkt dit gedrag niet alleen in het openbaar vervoer, maar ziet het als een algemene trend in de samenleving. “Mensen lijken vandaag de dag vooral met zichzelf bezig te zijn, maar dat mag geen excuus zijn om de basiswaarden van respect voor elkaar te negeren.”
Soms probeert hij de stemming wat op te fleuren met een glimlach, maar dat blijkt niet altijd eenvoudig. “Het hangt echt van de situatie af.”
”Soms ben ik wel in de stemming voor een praatje, maar op andere dagen wil ik gewoon mijn eigen ding doen. En dat moet kunnen.”
Chris is niet de enige die zich hieraan stoort. Vele andere passagiers hebben vergelijkbare ervaringen in het openbaar vervoer.
“Het lijkt wel alsof goede manieren langzaam verdwijnen. Misschien is het tijd dat we ons wat bewuster worden van onze omgeving en de signalen van anderen,” stelt hij voor.
“Laten we allemaal wat meer rekening houden met elkaar. Dat zou het reizen voor iedereen een stuk aangenamer maken.”
Hopelijk, zo sluit Chris af, gaan reizigers in de toekomst beter letten op de ruimte en signalen van hun medepassagiers, zodat iedereen kan genieten van een ontspannen reis.
1. Ondanks zijn koffer naast hem, willen mensen toch naast hem zitten.
2. De frustratie groeit met de dag: ‘dat maakte het nog ongemakkelijker’
3. Zijn koffer moet het signaal geven dat de plek bezet is…. Helaas…
4. Het voelt alsof zijn persoonlijke ruimte wordt aangetast.
5. ‘Die koffer is een duidelijk teken dat ik die plek voor mezelf hou.’
