Suzan heeft overduidelijk een aantal verwachtingen!

Het was weer zo’n avond waarop de spanning in de lucht hing. Suzan en Freek zaten tegenover elkaar aan de keukentafel, en je kon de elektrische lading bijna voelen.

"Suzan, ik begrijp dat je bepaalde dingen wil," begon Freek rustig, maar met een ondertoon van ongeduld. "Maar je kunt niet van mij verwachten dat ik alles precies doe zoals jij het wilt, op jouw tijd en op jouw manier."

Suzan zuchtte diep en keek hem met een vermoeide blik aan. "Freek, het gaat niet alleen om wat ik wil. Het gaat erom dat we samen werken aan een betere verstandhouding. En ja, soms heb ik bepaalde verwachtingen omdat ik geloof dat ze ons gelukkiger zullen maken."

Freek leunde achterover in zijn stoel, zijn ogen vol vermoeidheid. "Maar Suzan, het voelt alsof jouw verwachtingen soms onrealistisch zijn. Alsof ik voortdurend een lijstje moet afvinken om aan jouw normen te voldoen, en dat put mij uit."

Ze kneep even haar ogen dicht en hield haar handen gevouwen op tafel. "Ik wil gewoon dat je meer betrokken bent, dat je ook eens het initiatief neemt. Het lijkt soms alsof je alleen reageert als ik iets zeg of vraag."

"Betrokken zijn betekent niet dat ik een robot ben die al jouw gedachten kan lezen en uitvoert," bitste Freek terug. "Ik heb ook mijn eigen manier van betrokkenheid tonen, maar blijkbaar zie je die niet of wil je die niet zien."

Een ongemakkelijke stilte vulde de ruimte. Beiden probeerden hun emoties onder controle te krijgen en hun gedachten te ordenen. De verwachtingen van Suzan en de gevoelens van ontoereikendheid bij Freek zorgden keer op keer voor verhitte discussies.

"Samen moeten we een middenweg vinden," zei Suzan uiteindelijk, haar stem zachter. "Maar dan moet je ook bereid zijn soms wat extra moeite te doen, Freek."

"En jij moet misschien wat vaker accepteren dat niet alles perfect hoeft te zijn," antwoordde hij, zijn stem net zo zacht als de hare.

Ze keken elkaar aan, zoekend naar een moment van wederzijds begrip. Het was duidelijk dat de weg naar harmonie nog lang en hobbelig was, maar ze waren bereid om te proberen die samen te bewandelen.