WhatsApp Image 2025 05 15 at 092121jpg

Khalid en Dounia niet blij met buren:

Algemeen

Kies nummer 5 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Khalid en Dounia wonen samen met hun kinderen van 5 en 7 jaar in een rijtjeswoning in een gezellige en kindvriendelijke buurt.

“Het is een heerlijke wijk,” vertelt ze. “Veel groen, het winkelcentrum op loopafstand, dus wat wil je nog meer?”

Ze geniet van het leven in de buurt. Maar sinds acht maanden is er iets veranderd. Er zijn nieuwe buren komen wonen: een jong stel met twee katten.

“In het begin leek het allemaal prima,” zegt Dounia. “Ze zijn vriendelijk en hun katten bleven binnen. Maar sinds vijf weken mogen die katten naar buiten, en dat vinden wij helemaal niet leuk.”

Dounia en haar man hebben een achtertuin vol bloemen, planten en struiken. “We zijn er altijd druk mee, maar het is de moeite waard. Nog even en dan staat alles weer in bloei.”

Maar juist die mooie tuin trekt de katten van de buren aan. “Zelf hebben ze alleen maar tegels in hun achtertuin,” legt Dounia uit. “Dat vinden die katten natuurlijk niet interessant.”

Ze heeft de katten al meerdere keren in haar tuin gezien. “Ik zie ze in de aarde graven. Zodra ik op het raam tik, gaan ze er als een speer vandoor.”

En het is niet alleen graven. Elke dag vindt ze kattendrollen tussen haar bloemen. “Ik vind het smerig,” zegt ze met een frons. “Mijn tuin is verdorie geen openbaar toilet!”

Khalid besloot het gesprek aan te gaan met de buren. Maar dat liep niet zoals ze hoopte. “Ze zeiden dat we zelf maar een oplossing moeten bedenken,” vertelt hij verontwaardigd.

“Binnenhouden gaan ze de katten niet doen, want bij hun vorige woning mochten ze ook naar buiten.”

Khalid schudt zijn hoofd. “Het is toch te absurd voor woorden dat wij meerdere malen per dag hun ontlasting moeten opruimen?”

Ze hebben al van alles geprobeerd. Stokjes met citroengeur in de grond gestoken, scherpe dennenappels neergelegd, zelfs kattenschrik gekocht bij het tuincentrum.

“Maar niets helpt echt,” zegt ze zuchtend. Ze vindt het vooral vervelend dat het probleem niet serieus genomen wordt.

“Wij doen ons best om van onze tuin een mooie plek te maken. En dan lopen die katten er zomaar doorheen, alsof het hun speeltuin is.”

Toch wil het stel het liefst dat dit zonder ruzie opgelost wordt. “We wonen naast elkaar, dus je wil het goed houden,” zegt ze. “Maar het is lastig als je het gevoel hebt dat je niet wordt gehoord.”

Ze hoopt dat de buren alsnog zullen inzien dat hun katten voor overlast zorgen. “We willen helemaal geen grote problemen,” zegt Khalid. “Maar een beetje respect voor elkaars plek, dat mag toch wel?”

Tot die tijd blijft ze opletten. Elke ochtend loopt ze een rondje door de tuin, op zoek naar nieuwe sporen van bezoek. En als ze weer iets vindt? Dan zucht ze diep, pakt haar schepje, en hoopt dat het ooit stopt.

CategorieAlgemeen Tagsburen katten overlast

Khalid en Dounia niet blij met buren: Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 15 at 135316jpg

Asielzoeker Yaro weet wat hij wil: ‘Dat moeten ze regelen want dat is een taak voor vrouwen!’

Algemeen

Kies nummer 5 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Een paar maanden geleden kwam Yaro aan in Nederland. Hij vluchtte uit zijn thuisland in Afrika, omdat het daar volgens hem niet meer veilig was.

“Ik had geen andere keuze,” zegt hij. “Mijn leven was in gevaar.” Yaro vertelt dat hij bewust voor Nederland heeft gekozen. Hij had goede dingen gehoord.

“Andere Afrikanen vertelden me dat Nederland een goed land is. Je krijgt een huis, geld, spullen… alles wat je nodig hebt. Daarom kwam ik hierheen.”

Maar inmiddels is Yaro teleurgesteld. Hij had andere verwachtingen. “Wat ik hoorde, klopt niet,” zegt hij boos.

“Ze zeiden dat ik direct een eigen huis zou krijgen. Nu moet ik met zeven anderen een kamer delen. Dat is geen manier van leven.”

Yaro verblijft nu in een asielzoekerscentrum (AZC). Hij slaapt in een stapelbed, deelt de badkamer en de keuken met anderen.

Hij vindt dat niet eerlijk. “Ik ben gevlucht uit een moeilijke situatie. Dan verwacht ik ook dat ik geholpen word. Waarom duurt alles zo lang hier?”

Hij begrijpt niet waarom hij moet wachten. “Ik ben hier nu al maanden. Nog steeds geen huis. Geen privacy. Geen rust. En dat beetje geld per week? Daar kun je bijna niks mee kopen.”

Volgens Yaro is Nederland hem dit allemaal verschuldigd. “Ik heb alles achtergelaten. Mijn familie, mijn werk, mijn spullen. Het minste wat Nederland kan doen, is mij een huis geven.”

”Een compleet huis, met meubels, een tv, een bed en een bank. En iemand die voor me kookt en schoonmaakt. Want dat is een taak voor vrouwen, niet voor mij.”

Die laatste uitspraak zorgt soms voor ongemak bij de mensen om hem heen. Medewerkers in het AZC proberen hem duidelijk te maken dat iedereen hier zijn eigen verantwoordelijkheid heeft.

Maar Yaro vindt dat moeilijk te accepteren. “Bij ons is het anders,” zegt hij. “In mijn cultuur doen vrouwen het huishouden. Ik vind niet dat ik moet schoonmaken of koken.”

Zijn woorden roepen gemengde reacties op. Sommige mensen in het centrum begrijpen zijn frustratie. Anderen vinden dat hij onrealistische verwachtingen heeft. Een begeleider vertelt:

“We horen vaker dat nieuwkomers een ander beeld hebben van Nederland. Ze denken dat alles hier vanzelf gaat. Maar dat is niet zo. Iedereen moet zijn best doen, ook als je nieuw bent.”

Yaro wil graag werken, zegt hij. “Ik wil geld verdienen, een goed leven opbouwen. Maar ik krijg nog geen toestemming om te werken. Dus zit ik de hele dag te wachten. Dat maakt me boos.”

Toch zijn er ook dingen die hij waardeert. “Nederland is veilig,” geeft hij toe. “Ik hoef hier niet bang te zijn. Dat is belangrijk. Maar ik hoop dat de rest ook snel beter wordt.”

Op de vraag wat hij nu het liefst wil, zegt Yaro zonder twijfel: “Een eigen huis. Alleen. En hulp in huis. Dat is wat mij verteld is.”

Voor nu blijft Yaro wachten. Op een huis, op rust, op een toekomst. “Ik ben hier gekomen voor een beter leven,” zegt hij. “Ik hoop dat dat nog steeds mogelijk is.”

CategorieAlgemeen Tagsasielzoeker

Asielzoeker Yaro weet wat hij wil: ‘Dat moeten ze regelen want dat is een taak voor vrouwen!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 15 at 140642jpg

Minister Faber is op dreef en wil doorpakken: Het moet nog veel soberder!

Algemeen

Kies nummer 5 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In de Eerste Kamer is er opnieuw rumoer ontstaan rondom uitspraken van PVV-senator Marjolein Faber. Zij blijft bij haar standpunt dat de huidige invulling van dagbesteding voor asielzoekers eenvoudiger en minder kostbaar moet worden.

Volgens Faber zijn de voorzieningen binnen asielopvang vaak te uitgebreid en zouden ze simpeler kunnen – en moeten – worden ingericht.

“Er gaat op dit moment te veel belastinggeld naar luxe dagactiviteiten,” stelt Faber. Ze vindt dat Nederland op die manier onbedoeld aantrekkelijk wordt voor mensen die asiel willen aanvragen.

Haar voorstel is dan ook om de daginvulling soberder te maken, zodat de opvang minder uitnodigend wordt voor nieuwe instroom.

De visie van Faber stuit op flinke weerstand in de politiek. Vooral partijen aan de linkerkant van het spectrum vinden haar benadering te hard.

Zij wijzen erop dat een goede dagbesteding juist van groot belang is voor het welzijn van mensen in de opvang.

Als asielzoekers hele dagen niets omhanden hebben, kan dat leiden tot mentale problemen en gevoelens van uitzichtloosheid.

Daarnaast, zo benadrukken critici, helpt een zinvolle dagbesteding bij het leren van de taal, het opdoen van kennis over Nederlandse normen en het wennen aan de samenleving.

Denk aan taallessen, sport, creatieve bezigheden en vrijwilligerswerk. Deze activiteiten geven structuur aan de dag en dragen bij aan persoonlijke ontwikkeling en integratie.

Ook deskundigen onderstrepen het belang van dit soort programma’s. Niet alleen dragen ze bij aan de geestelijke gezondheid, ze bieden ook sociale voordelen.

Asielzoekers kunnen contact maken met elkaar, ervaringen delen en sociale banden opbouwen. Dit bevordert het welzijn binnen opvanglocaties en draagt bij aan een veilige en betrokken leefomgeving.

Toch laat Faber zich niet van haar standpunt afbrengen. Volgens haar is er onvoldoende aandacht voor de financiële kant van het verhaal.

Ze wijst erop dat de kosten voor dagbesteding flink oplopen en dat dit uiteindelijk betaald wordt door de Nederlandse belastingbetaler. Dat geld kan volgens haar beter besteed worden aan basisvoorzieningen en veiligheid.

Tegelijkertijd benadrukt ze dat haar pleidooi niet betekent dat mensen de hele dag niets meer mogen doen.

Faber wil dat er meer nadruk komt te liggen op praktische en nuttige taken binnen de opvanglocaties zelf. Zo noemt ze vrijwilligerswerk als een goed alternatief voor dure cursussen buitenshuis.

De discussie over dit onderwerp lijkt voorlopig nog niet ten einde. Waar de één vooral kijkt naar de kosten en de vraag of Nederland aantrekkelijk is voor nieuwe asielzoekers, kijkt de ander naar de menselijke kant: hoe houden we mensen gezond, actief en voorbereid op hun toekomst?

Wat vaststaat is dat dagbesteding binnen asielzoekerscentra een thema blijft waar politiek Den Haag zich voorlopig niet over uitgesproken heeft.

De komende weken zullen moeten uitwijzen of Faber’s ideeën op meer steun kunnen rekenen, of dat haar voorstel uiteindelijk van tafel verdwijnt.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers marjolein faber

Minister Faber is op dreef en wil doorpakken: Het moet nog veel soberder! Lees meer »

gelden 1jpg

Geld vinden en oprapen bij een pinautomaat kan riskant zijn: ‘wordt strenger bestraft’

Algemeen

Kies nummer 5 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Is het acceptabel om geld dat je op straat vindt mee te nemen? De waarheid kan verrassend zijn. Lees verder om te ontdekken wat wel en niet als diefstal wordt beschouwd.

Stel je voor: tijdens een wandeling zie je een briefje van vijf euro op de grond liggen. Je voelt je gelukkig, maar is het eigenlijk wel toegestaan om het op te rapen?

Niet echt. Ook al ligt het geld op een openbare plek en lijkt het van niemand te zijn, juridisch gezien wordt het oppakken ervan beschouwd als diefstal.

Voormalig hoofdofficier van justitie Jan Wolter Wabeke bevestigt dat het oprapen van gevonden geld als een vorm van diefstal wordt beschouwd.

Maar wat moet je dan wel doen als je geld vindt? Veel mensen denken dat ze naar het politiebureau moeten gaan, maar dat is niet correct.

In plaats daarvan dien je aangifte te doen van het gevonden voorwerp bij de gemeente waar je het hebt gevonden. Bij het gemeenteloket krijg je de optie om het geld mee te nemen of in bewaring te geven.

Voor bedragen onder de 450 euro mag je het geld houden als de eigenaar het niet binnen drie maanden ophaalt. Voor bedragen boven de 450 euro geldt een bewaartermijn van een jaar.

Laten we eens nader bekijken wat de wet zegt over gevonden geld. Het vinden van geld bij een pinautomaat kan riskant zijn en is zelfs strafbaar geworden.

“Diefstal bij en via pinautomaten wordt nu strenger bestraft,” waarschuwt Wabeke. Je kunt een taakstraf of geldboete krijgen als je geld vindt bij een pinautomaat. Denk dus goed na voordat je dat tientje van de grond raapt!

CategorieAlgemeen Tagsgeld

Geld vinden en oprapen bij een pinautomaat kan riskant zijn: ‘wordt strenger bestraft’ Lees meer »

Scroll naar boven