Er wordt gemeld dat Patricia, een moeder van 45 jaar oud uit Amsterdam, haar vierjarige zoon Michel een koekje geeft terwijl ze boodschappen doet zonder problemen te zien.
Tijdens het rustig winkelen geniet Michel duidelijk van het koekje dat hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder aarzelen neemt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Dit is voor haar een eenvoudige methode om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia weet dat haar handelingen door sommige mensen als vreemd kunnen worden gezien, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We betalen alles netjes bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is dit een handige oplossing. “Michel blijft kalm en tevreden, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Desondanks merkt Patricia op dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms blikken of hoort gefluister van andere klanten.
Volgens haar is het vooral een kwestie van efficiëntie: “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker,” vertelt ze.
Naast het gemak voor haar zoon, geeft Patricia toe dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
“Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe,” zegt ze glimlachend. “Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Onlangs kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt: “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
“Het idee dat ik eerst had moeten betalen, kwam naar voren,” merkte Patricia op terwijl ze reageerde met kalmte, “We zullen betalen zodra we klaar zijn, dus waarom het probleem?” Ondanks haar kalme reactie voelde ze de druk van de situatie.
Patricia twijfelt soms of ze de juiste aanpak heeft, maar uiteindelijk blijft ze vasthouden aan haar standpunt. “Het is slechts een kleinigheid en het maakt ons allebei blij,” legt ze uit.
Voor haar draait het om balans: Michel is energiek en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller de winkel rond,” verklaart ze.
Patricia benadrukt dat ze zeker niet alleen staat in haar worsteling met dit soort situaties. “Overal zie ik het. Ouders geven hun kinderen iets te eten of een speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om alles soepel te laten verlopen,” zegt ze.
Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden, aangezien alles correct wordt afgerekend bij de kassa. Kritiek van anderen raakt Patricia niet echt.
Volgens haar, hebben kinderen niet altijd het geduld om te wachten, wat ze nuchter benadrukt. Ze vermijdt een conflict over kleinigheden zoals een koekje, en stelt, “Er zijn belangrijkere zaken om me druk over te maken.”
Patricia erkent de verschillende benaderingen van ouders bij opvoedingskwesties. Ze begrijpt dat anderen er anders over kunnen denken, maar benadrukt, “Voor ons gezin werkt deze aanpak.”
Zij benadrukt, “Als het voor ons werkt, is dat wat telt. We doen ons best om de dag goed door te komen; voor ons betekent dat een koekje in de supermarkt.”
1. Ze ontvangt vaak negatieve reacties in de supermarkt! Veel mensen keuren dit af!
2. Voor haar draait het niet om regels breken…
3. Ze beweert dat ze alles correct afrekent bij de kassa….
4. Veel klanten uiten ongenoegen en worden boos!
5. Ze begrijpt zelf het probleem niet, omdat ze alles netjes afrekent!
