De 69-jarige Joop keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd. Deze keer verliep het echter anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar nog voordat hij aan tafel zat, voelde hij al dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Uit een ongemakkelijke situatie ontstond ergernis voor Joop toen hij ontdekte dat het personeel enkel Engels sprak, zoals hij aangeeft: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.”
Joop vroeg tevergeefs om hulp in zijn eigen taal: “Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
De reactie van het personeel toen ze zijn taalbarrière opmerkten, beschrijft Joop als negatief: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
Joop voelde zich in de steek gelaten toen hij geen hulp kreeg ondanks zijn moeite: “Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Joop begreep niet waarom niemand in zijn eigen land Nederlands sprak: “Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelt hij.
Probeer alsjeblieft even om me te begrijpen,”
Ongewenst en buitengesloten voelde hij zich. “Ik had het gevoel dat ik er niet toe deed. Ze wilden het op hun manier of helemaal niet.”
Ondanks het feit dat Amsterdam een internationale stad is die veel toeristen aantrekt, blijft het voor Joop moeilijk te aanvaarden dat er in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” zegt Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
De teleurstelling van Joop groeide toen hij merkte dat andere klanten, die Engels spraken, zonder enig probleem werden bediend.
“Het leek alsof je alleen bediend werd in dat restaurant als je Engels sprak. Dat vond ik zeer onprettig. Ik kreeg echt het gevoel dat ik niet werd gezien.”
Hoewel Joop de internationalisering van steden zoals Amsterdam geen probleem vindt, betreurt hij het dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
De gedachte kwam bij hem op: “Is het noodzakelijk om naar het buitenland te gaan om Engels te spreken?” Hij overweegt: “Waarom kunnen ze niet gewoon beide talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het voelt alsof Nederland steeds minder van ons is,” deelt Joop zijn mening. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Uiteindelijk besloot Joop het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik zal hier niet meer terugkomen,” verklaart hij. “Niet vanwege de kwaliteit van het eten, want ik heb het zelfs niet besteld. Maar vanwege het totale gebrek aan welkom voelen in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt licht op de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar soms lijkt dat de behoeften van toeristen boven die van de lokale bevolking komen.
Joop’s verhaal dient als een herinnering dat, ondanks de openheid naar een internationale gemeenschap, het van belang is om de lokale cultuur en taal te behouden en te respecteren.
“We bevinden ons toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan zou ik toch gewoon Nederlands moeten kunnen praten?”
1. Uitzien naar een gezellige avond uit liep anders dan verwacht.
2. De situatie in eigen land is voor hem verre van vanzelfsprekend.
3. Onbegrepen en onzichtbaar voelde hij zich.
4. Zijn frustratie nam toe vanaf het moment dat hij binnenkwam…
5. Voor hem is het nog steeds moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
