Ibrahim, een 20-jarige jongeman uit Marokko, deelt met velen de aspiratie om zijn levensstandaard te verbeteren. Zijn hoop om welvarend te worden in Europa blijkt echter onhaalbaar te zijn.
“Mijn familie komt oorspronkelijk uit Fez. Ik heb drie zussen en vijf broers. Thuis hadden we het niet breed en mijn vader werkte hard om voor ons te zorgen,” deelt Ibrahim.
“In Marokko liggen de kansen niet voor het oprapen. De levensstandaard is er laag. Hoewel ik veel respect heb voor mijn vader, wil ik mijn toekomstige kinderen een comfortabel leven kunnen bieden,” aldus Ibrahim.
“Op het internet zag ik foto’s van Nederland, een zeer modern land. Via een Facebookgroep kwam ik in contact met Marokkanen die reeds naar Nederland zijn geëmigreerd,” vertelt Ibrahim.
“Ze vertelden me dat het fantastisch is en dat de Nederlandse overheid ondersteuning biedt op allerlei gebieden, van financiële steun tot huisvesting,” aldus Ibrahim.
”Nadat ik overtuigd was door de verhalen die mensen over Nederland vertellen, nam ik een besluit. Thuis was men niet zo enthousiast,” vertelde Ibrahim.
”Mijn ouders en mijn broers en zussen probeerden me tegen te houden. Ze waren bezorgd dat ik alleen zou zijn in een vreemd land,” liet Ibrahim weten.
”Ik had vertrouwen in de hulp van de overheid, dus nam ik snel het besluit om te vertrekken,” zei Ibrahim.
”Het grootste obstakel was het gebrek aan geld voor een vliegticket. Ik kreeg uiteindelijk financiële hulp van mijn oom onder de voorwaarde van terugbetaling,” legde Ibrahim uit.
Na zijn aankomst in Nederland kwam Ibrahim er snel achter dat de verhalen die hij had gehoord niet klopten. ”Nadat ik op Schiphol landde, wist ik niet waar ik heen moest,” zei hij.
Er werd mij verteld dat er in Ter Apel een plek is waar ik zou kunnen slapen, nadat ik erover hoorde via via. Bij aankomst vroeg ik om hulp met geld en een huis.
Toen vertelde men mij dat het niet zo eenvoudig ging. Er moesten eerst verschillende formaliteiten worden afgehandeld en ik moest lang wachten.
Ik had mijn toekomst anders voorgesteld, ik wilde onmiddellijk werk zoeken en veel verdienen om mijn familie te kunnen ondersteunen.
Na twee jaar ben ik nog steeds in afwachting van een verblijfsvergunning, iets wat ik als Marokkaan niet direct begrijp. Wat heb ik verkeerd gedaan?
Volgens zijn eigen woorden, is hij bereid om te werken en bij te dragen aan de maatschappij. “Ik ben een goede jongen en zorg niet voor problemen.”
Er zijn momenten waarop hij bij vrienden overnacht die hij in de tussentijd heeft ontmoet, maar hij brengt ook wel nachten in het park door.
“Mijn situatie is niet prettig. Ik zou graag teruggaan naar Marokko, waar ik nog een toekomst voor mezelf zie. In Nederland ben ik niet meer gelukkig.”
“Ik dacht dat ik hier zou zijn om mijn fortuin te maken, maar ik ben blut. Ik kan niet wachten om terug te keren.”
De 20-jarige Ibrahim uit Marokko heeft, net als velen, grote dromen. Hij dacht dat hij rijk zou worden…
