Melissa Sloan (46) valt op in de wereld van tattoos met maar liefst 800 tatoeages, waaronder drie lagen inkt op haar gezicht, waardoor ze een levend kunstwerk is.
Ondanks haar liefde voor lichaamskunst, komt Melissa echter grote obstakels tegen in haar zoektocht naar werk.
Ze is ervan overtuigd dat haar tatoeages een rol spelen bij het moeizaam vinden van een baan en dat vooroordelen over tatoeages haar kansen belemmeren.
Melissa begon op haar twintigste met tatoeëren als een sporadische hobby, maar dit groeide snel uit tot een verslaving. “Sinds mijn twintigste ben ik steeds verder gegaan met tatoeëren,” deelt Melissa.
“Nu heb ik drie lagen inkt op mijn gezicht en blijf ik oude ontwerpen bedekken met nieuwe.” Haar indrukwekkende collectie tatoeages is nu een integraal onderdeel geworden van haar identiteit.
Met de wens om door te gaan met tatoeëren tot ze 70 is, streeft ze ernaar om uiteindelijk haar hele lichaam te bedekken met kunst.
Vroeger was Melissa werkzaam als toiletreiniger, waarmee ze in haar levensonderhoud voorzag en voor haar twee kinderen zorgde. Helaas raakte ze deze baan kwijt.
“Het was een moeilijke tijd,” herinnert ze zich. “Ik werd ontslagen omdat ik zogezegd mijn werk niet goed deed.”
”Of mijn tattoos daar iets mee te maken hadden, weet ik niet zeker, maar het blijft een vraag die mij bezighoudt.”
Om haar ontslag te verklaren, vermoedt Melissa dat haar uiterlijk een rol speelde, hoewel haar vorige baas zelf veel tatoeages had.
Tot op heden vindt Melissa moeilijk nieuw werk. Ze heeft zelfs gesolliciteerd naar een baan als toiletreiniger in haar buurt, maar zonder succes.
Melissa deelt: “Ik word steeds afgewezen vanwege mijn tatoeages.” Dit benadrukt de discriminatie die ze tegenkomt vanwege haar uiterlijk.
Zelfs al is Melissa bereid om diverse banen aan te nemen, blijft succes uit. Haar tatoeages leiden niet alleen tot werkgerelateerde problemen, maar ook tot sociale uitsluiting.
Volgens haar ervaring krijgt ze veel negatieve reacties uit haar directe omgeving. “Diverse roddels worden over mij verspreid,” verklaart ze. “Mensen beweren bijvoorbeeld dat ik nog nooit werk heb gehad, wat beslist onwaar is.”
”Zelfs bij lokale gelegenheden en de school van mijn kinderen word ik niet geaccepteerd. Ik ervaar vaak afwijzing vanwege mijn uiterlijk.”
Zelfs binnen de tattoo-gemeenschap ervaart Melissa tegenwerking. “Tattoo-studio’s weigeren mij,” vertelt ze. “Ze zijn van mening dat mijn lichaamskunst te extreem is en willen daaraan niet meewerken.”
De afwijzing die Melissa ervaart, zowel van normale werkplekken als van experts in tatoeages, laat zien welke obstakels mensen met opvallende tatoeages kunnen tegenkomen.
Melissa blijft vastberaden ondanks de obstakels, om haar passie voor tatoeages voort te zetten, vastbesloten om elk stukje huid te bedekken met kunst.
“Ik lijk op een smurf vanwege de blauwe kleur van mijn gezicht,” zegt ze lachend. “Maar het is geen probleem voor mij.”
“Dit ben ik en wat ik wil. Als ik morgen een baan aangeboden krijg, zal ik die zonder aarzeling aannemen, ongeacht wat het is.”
Het verhaal van Melissa Sloan benadrukt een belangrijke maatschappelijke kwestie: hoe interactie tussen persoonlijke keuzes en uiterlijk van invloed kan zijn op werk en sociale acceptatie?
Melissa, bekend om haar uitgebreide tatoeageverzameling en toewijding, komt regelmatig hindernissen tegen die effect hebben op haar professionele en sociale leven.
Melissa Sloan (46) valt op in de tattooscene, met meer dan 800 tatoeages, inclusief drie lagen…
